Wacław Drojanowski

Polityka i administracja

Wacław Ignacy Drojanowski to postać, która zasługuje na szczególną uwagę w historii Polski. Urodził się on w Mławie 29 sierpnia lub 10 września 1896 roku, a swoją długą życiową podróż zakończył 8 lutego 1981 roku w Warszawie.

Był on nie tylko aktywnym samorządowcem, ale także znaczącym urzędnikiem w okresie II Rzeczypospolitej. Jego działalność wpłynęła na rozwój lokalnych instytucji i poprawę jakości życia mieszkańców w jego regionie.

Życiorys

Wacław Drojanowski, urodził się w 1896 roku, jako syn Walentego Drojanowskiego oraz Leontyny z domu Węgierskiej. Jego edukacja była skierowana na studia prawnicze, które ukończył na Wydziale Prawa Uniwersytetu Poznańskiego. Istnieje również informacja, że zdobył tytuł magistra nauk politycznych. W czasach II Rzeczypospolitej aktywnie uczestniczył w działalności służby samorządowej.

Pełnił szereg odpowiedzialnych funkcji, w tym stanowisko starosty powiatu włodzimierskiego, a w dniach 21 lutego 1930 roku objął pozycję wicewojewody lwowskiego. Jego kariera osiągnęła szczyt, gdy 27 listopada 1931 roku Rada Miasta Lwowa wybrała go na urząd Prezydenta Lwowa. Wkrótce potem, 31 grudnia 1931 roku, ogłoszono jego przeniesienie ze stanowiska wicewojewody we Lwowie na naczelnika wydziału w Głównym Urzędzie Statystycznym.

Drojanowski nie tylko pełnił funkcje komisarycznego prezydenta Lwowa, wyznaczone przez Związek Miast Polskich, ale także dyrektora Okręgowej Izby Skarbowej w Warszawie, a w 1932 roku zasiadał w zarządzie Związku Miast Polskich. Jego działania były szczególnie ważne, gdy po wybuchu antysemickich zamieszek w Lwowie w listopadzie 1932 roku zdecydował o przyjęciu przez radę miejską proklamacji potępiającej te tragiczne zdarzenia. W rezultacie, jego dom stał się celem napaści ze strony zwolenników endecji, którzy wybili szyby w jego oknach.

W marcu 1936 roku Drojanowski postanowił zrezygnować z urzędu prezydenta Lwowa, aby objąć nową posadę na stanowisku dyrektora departamentu w Ministerstwie Skarbu. W 1937 roku był również protektorem honorowym klubu sportowego LKS Pogoń Lwów.

Podczas II wojny światowej Drojanowski zaangażował się w działalność konspiracyjną, skupiając się na udzielaniu wsparcia osobom z kręgów inteligencji, które znalazły się w trudnej sytuacji finansowej. W grudniu 1939 roku zainicjował oraz współuczestniczył w akcji mającej na celu odzyskanie znacznej sumy pieniędzy, której wartość wówczas wynosiła około 40 tysięcy dolarów. Pieniądze te zostały zakopane przez Tadeusza Dietricha, pracownika Ministerstwa Skarbu, podczas wrześniowej ucieczki z Warszawy. Odnalezione fundusze umożliwiły wsparcie wielu potrzebujących aż do końca okupacji.

Dzięki wysiłkom Drojanowskiego udało się również uratować znaczne bogactwa, głównie biżuterię, której wartość szacowano na kilka milionów dolarów, a która była przechowywana przez grupę zaangażowanych osób aż do zakończenia okupacji niemieckiej. W 1945 roku, wspólnie z bliskimi współpracownikami, przekazał zewidencjonowane dobra ministrowi skarbu Konstantemu Dąbrowskiemu, za co otrzymał jedynie skromne podziękowania oraz niewielką rentę.

Po wojnie Wacław Drojanowski pełnił funkcję administratora w Obserwatorium Astronomicznym w Warszawie. Zmarł 8 lutego 1981 roku w Warszawie i został pochowany w rodzinnej Mławie. Żoną Wacława była Barbara, do roku 1936 przewodnicząca Miejskiego Komitetu Pomocy Pozaszkolnej we Lwowie.

Odznaczenia

Wacław Drojanowski otrzymał znaczące odznaczenia za swoje zasługi w różnych dziedzinach. Poniżej przedstawiamy szczegóły dotyczące jego wyróżnień:

  • Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski – nadany w 1967 roku, za działalność w czasie okupacji,
  • Złoty Krzyż Zasługi – przyznany 2 listopada 1938 roku, za zasługi w służbie państwowej.

Przypisy

  1. a b Akt urodzenia Wacława Drojanowskiego (nr 340), metryki.genealodzy.pl, 10.09.1896 r. [dostęp 13.01.2024 r.] (ros.)
  2. Grzegorz Mazur: Życie polityczne polskiego Lwowa 1918–1939. Kraków: Księgarnia Akademicka, 2007, s. 232. ISBN 978-83-7188-947-9.
  3. a b CezaryC. Chlebowski, W armii Państwa Podziemnego, t. 1, Warszawa: Wydawnictwo ASKON, 2005, s. 23–86, ISBN 83-87545-41-4.
  4. a b CezaryC. Chlebowski, Reportaż z tamtych dni, Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1988, s. 9–67, ISBN 83-03-00654-1.
  5. a b CezaryC. Chlebowski, Bez pokory, t. 2, Warszawa: ARS Print Production, 1997, s. 538, ISBN 83-87224-06-5.
  6. Ruch służbowy. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Spraw Wewnętrznych”. Nr 21, s. 727, 31.12.1931 r.
  7. Nowy Prezydent m. Lwowa. „Słowo Polskie”, s. 3, nr 329 z 01.12.1931 r.
  8. Ruch służbowy. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Spraw Wewnętrznych”. Nr 5, s. 183, 31.03.1930 r.
  9. Samorząd Miejski: organ Związku Miast Polskich 1932 z. 8, s. 475.
  10. Pożegnanie Prezydentowej Barbary Drojanowskiej. „Gazeta Lwowska”, s. 2, nr 117 z 23.05.1936 r.
  11. Pożegnalne posiedzenie Rady Miejskiej. „Gazeta Lwowska”, s. 3, nr 52 z 04.03.1936 r.
  12. Kronika miejska. „Gazeta Lwowska”, s. 2, nr 60 z 13.03.1936 r.
  13. Kronika miejska. „Gazeta Lwowska”, s. 2, nr 63 z 17.03.1936 r.
  14. Przyjęcie rezygnacji p. Drojanowskiego. „Gazeta Lwowska”, s. 2, nr 67 z 21.03.1936 r.
  15. Pożegnanie prezydenta Drojanowskiego. „Gazeta Lwowska”, s. 2, nr 68 z 22.03.1936 r.
  16. Z żałobnej karty. „Biuletyn”. Nr 41, s. 98–99, czerwiec 1981.
  17. a b c d e f Danuta B. Łomaczewska: Stanisław Ostrowski. Ostatni Prezydent królewskiego stołecznego miasta Lwowa. lwow.home.pl. [dostęp 18.04.2019 r.]
  18. Lwowski klub sportowy „Pogoń” w roku 1937. Lwów: 1937, s. 2.
  19. M.P. z 1938 r. nr 253, poz. 576

Oceń: Wacław Drojanowski

★★★★★
Średnia ocena:4.75 Liczba ocen:11