Dominika Krysztoforska


Dominika Krysztoforska, urodzona w 1975 roku w Mławie, to znacząca postać w polskim tańcu, doskonale znana w warszawskim środowisku baletowym. W swojej karierze artystycznej, która rozciągała się na ponad dwa dekady, pełniła rolę pierwszej solistki Polskiego Baletu Narodowego w okresie od 1998 do 2018 roku.

Jej talent oraz zaangażowanie na scenie przyczyniły się do rozwoju polskiego baletu, a jej występy są źródłem inspiracji dla wielu młodych tancerzy, którzy pragną iść w jej ślady.

Życiorys

Dominika Krysztoforska jest uznawana za wybitną postać w dziedzinie sztuki baletowej. Ukończyła Państwową Szkołę Baletową im. Romana Turczynowicza w Warszawie w 1994 roku, uzyskując wyróżnienie oraz nagrodę dla „Najlepszego absolwenta szkół baletowych w Polsce”. W poprzednim roku obdarzona została stypendium Krajowego Funduszu na rzecz Dzieci oraz zdobyła I nagrodę w kategorii juniorek podczas Ogólnopolskiego Konkursu Tańca odbywającego się w Gdańsku.

Po zakończeniu nauki, rozpoczęła swoją karierę w zespole baletowym Teatru Wielkiego w Warszawie. Już w swoim debiutanckim sezonie zagrała rolę Odetty w słynnym balecie „Jezioro łabędzie”. W 1996 roku zdobyła Brązowy Medal podczas II Światowego Konkursu Baletowego w Nagoi. Otrzymała również Medal Wójcikowskiego, przyznawany co roku najzdolniejszemu młodemu tancerzowi w Polsce, a także tytuł solistki.

W roku 1995 została koryfejką zespołu, a rok później awansowała na solistkę. W 2009 roku objęła zaszczytną pozycję pierwszej solistki baletu w Teatrze Wielkim − Operze Narodowej, pełniąc te obowiązki do 2018 roku. Po tym okresie skupiła się na pracy pedagogicznej oraz kształceniu przyszłych pokoleń tancerzy.

W swoim repertuarze łączyła klasyczne partie taneczne z nowoczesnymi, charakteryzującymi się silnym ładunkiem dramatycznym oraz niezwykła plastycznością ruchu. W 2011 roku została odznaczona Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”, co potwierdza jej znaczący wkład w polski taniec i kulturę.

Najważniejsze role

„Opracowano na podstawie materiału źródłowego”

Teatr Wielki – Opera Narodowa / Polski Balet Narodowy

  • Odetta-Odylia, Cztery łabędzie i Narzeczona w Jeziorze łabędzim (trad. / Konstantin Siergiejew),
  • Królowa Śniegu w Dziadku do orzechów (Andrzej Glegolski),
  • Giselle i Dwie Willidy w Giselle (trad. / Anatolij Gridin, Irina Michajliczenko),
  • Wróżka Delikatności, Kopciuszek i Królowa w Śpiącej królewnie (trad. / Jurij Grigorowicz),
  • Solistka w Carmina burana (Antal Fodor),
  • Marina w Greku Zorbie (Lorca Massine),
  • Królowa w Trzech muszkieterach (André Prokovsky),
  • Pani T. w Grach (Emil Wesołowski),
  • Żona (kreacja), Faszystka i Nauczycielka w La dolce vita (Zofia Rudnicka),
  • M… w Carmen (Mats Ek),
  • Odetta-Odylia, Węgierska Księżniczka i Cztery Łabędzie w Jeziorze łabędzim (trad. / Irek Muchamiedow),
  • Baronowa Nadieżda von Meck w Czajkowskim (Boris Ejfman),
  • Przyjaciółka Lise w Córce źle strzeżonej (Frederick Ashton),
  • Solistka pierwsza w Musagète (Boris Ejfman),
  • Frygia w Spartakusie (Emil Wesołowski),
  • Wdowa w Harnasiach (Emil Wesołowski),
  • Madame Łarina w Onieginie (John Cranko),
  • Barbara Radziwiłłówna i Królowa Wschodu w Panu Twardowskim (Gustaw Klauzner),
  • Betsy w Annie Kareninie (Alexei Ratmansky),
  • Blancheflor w Tristanie (Krzysztof Pastor),
  • Madame Łarina w Onieginie (John Cranko),
  • Solistka tańca d’jampée w Bajaderze (trad. / Natalia Makarowa),
  • Betsy w Annie Kareninie (Alexei Ratmansky),
  • Eurydyka (Nowy Orfeusz), Wie lange noch? i inne partie solowe w Kurcie Weillu (Krzysztof Pastor),
  • Matka Fryderyka (kreacja) i George Sand w Chopinie, artyście romantycznym (Patrice Bart),
  • Druga Aria w In Light and Shadow (Krzysztof Pastor),
  • Wróżka Chrzestna w Kopciuszku (Frederick Ashton),
  • Para i Nasza-Trzecia w I przejdą deszcze… (kreacja, Krzysztof Pastor),
  • Trzy wysokie kobiety w Święcie wiosny (Wacław Niżyński / Millicent Hodson),
  • Matka Klary w Dziadku do orzechów (Toer van Schayk & Wayne Eagling),
  • Pani Capuleti w Romeo i Julii (Krzysztof Pastor),
  • 2. Dziewczyna Uliczna w Poskromieniu złośnicy (John Cranko),
  • Caryca Maria w Jeziorze łabędzim (kreacja, z nowym librettem, Krzysztof Pastor),
  • Oraz inne partie solowe w baletach:
  • Alpha Kryonia Xe (Jacek Przybyłowicz),
  • Petite Mort (Jiří Kylián),
  • Trzecia symfonia „Pieśń o nocy” Karola Szymanowskiego (kreacja, Jacek Przybyłowicz).

Przypisy

  1. Dominika Krysztoforska [online], Teatr Wielki Opera Narodowa [dostęp 05.01.2019 r.]
  2. Kadra, Ogólnokształcąca Szkoła Baletowa im. Romana Turczynowicza [online] [dostęp 05.01.2019 r.]
  3. KatarzynaK. Gardzina-Kubała, Finał, finał, finał [online], Na czubkach palców, 01.07.2018 r. [dostęp 05.01.2019 r.]
  4. a b Ludzie tańca - Dominika Krysztoforska [online], www.taniecpolska.pl [dostęp 05.01.2019 r.]

Oceń: Dominika Krysztoforska

Średnia ocena:4.48 Liczba ocen:9