Ks. Benedykt Sęk, zmarły 17 grudnia 1978 roku w Krakowie, był wybitnym polskim duchownym starokatolickim. Urodził się 18 sierpnia 1932 roku w Mławie i przez całą swoją karierę pełnił ważne funkcje w Kościele Polskokatolickim w RP. W latach 1966-1978 sprawował urząd administratora diecezji krakowsko-częstochowskiej.
W czasie II wojny światowej Benedykt Sęk nie miał łatwego dostępu do edukacji, jednak pomimo trudnych warunków, zdobywał wiedzę na tajnych kompletach nauczania. Po zakończeniu wojny, w 1946 roku, rozpoczął swoje studia teologiczne we Wrocławiu, które później kontynuował i ukończył w Krakowie. Jego poświęcenie w dążeniu do duchowej misji zaowocowało, gdy w 1957 roku przyjął święcenia kapłańskie z rąk bpa Juliana Pękali w katedrze Świętego Ducha w Warszawie.
Po odbytym wikariacie we Wrocławiu, otrzymał probostwo w parafii Świętego Izydora Rolnika w Gródkach. Jego działalność duszpasterska obejmowała również wiele innych miejsc, w tym Bielsku-Białej, Kielcach, Łękach Dukielskich oraz Radomiu. W 1965 roku Benedykt Sęk został dziekanem radomskim, co dodatkowo podkreślało jego zaangażowanie w życie Kościoła.
5 lipca 1966 roku, został wybrany na administratora diecezji krakowskiej i równocześnie pełnił funkcję prezesa oddziału krakowskiego Polskiej Rady Ekumenicznej. Jego wkład w duchowość i ekumenizm był nieoceniony, jednakże zdrowie zaczęło mu szwankować pod koniec lat 70-tych. Po pobycie w szpitalu, zmarł wieczorem 17 grudnia 1978 roku. Jego ostatnie pożegnanie miało miejsce 21 grudnia 1978 roku w Krakowie, pozostawiając po sobie trwały ślad w sercach wiernych.
Pozostali ludzie w kategorii "Duchowieństwo i religia":
Bernard Kryszkiewicz | Jarosław Tomaszewski | Julian Unszlicht | Bolesław Dudziński (duchowny)Oceń: Benedykt Sęk